اینتل یا ای‌ام‌دی؟ کدام پردازنده برای شما مناسب‌تر است؟

دنیای پردازنده‌های کامپیوتری تحت سلطه دو شرکت بزرگ Intel و AMD قرار دارد. این دو غول فناوری، بیش از چند دهه است که در رقابتی سخت برای کسب برتری در حوزه پردازنده‌ها به سر می‌برند و به طور مداوم مرزهای عملکرد، کارایی و نوآوری را گسترش می‌دهند. این رقابت تنگاتنگ، باعث شده که پردازنده‌ها به طور مداوم بهبود یابند و فناوری‌های جدیدی معرفی شوند که به نفع مصرف‌کنندگان و توسعه صنعت کامپیوتر تمام شده است. رقابت بین اینتل و AMD به اواخر دهه 1960 بازمی‌گردد، زمانی که AMD به عنوان دومین تولیدکننده تراشه‌ها تأسیس شد. با این حال، رقابت اصلی این دو شرکت در دهه 1990 آغاز شد، هنگامی که AMD با معرفی پردازنده‌های x86 خود سلطه اینتل را به چالش کشید. اما سوالی که ممکن است برای شما پیش بیاید این است که آیا در سال 2024 پردازنده‌های AMD از پردازنده‌های اینتل بهتر هستند؟ یا برعکس؟ ما در این مقاله، به مقایسه پردازنده‌های اینتل و ای ام دی می‌پردازیم تا بتوانید بهترین گزینه را برای کامپیوتر یا لپ‌تاپ انتخاب کنید. بیایید با نگاهی به تاریخچه تأسیس این دو شرکت بزرگ، شروع کنیم.

تاریخچه شرکت اینتل (Intel)

شرکت اینتل در تاریخ 18 ژوئیه 1968 توسط رابرت نویس و گوردون مور در شهر سانتا کلارا، کالیفرنیا تأسیس شد. اولین محصول تجاری اینتل، چیپ‌های حافظه نیمه‌هادی بود که به‌جای فناوری‌های قبلی، با فناوری جدی، یعنی ترانزیستورهای سیلیکونی طراحی شده بودند. اینتل در سال 1971، اینتل اولین میکروپروسسور جهان، یعنی Intel 4004 را معرفی کرد. این پردازنده چهار بیتی با هدف استفاده در ماشین‌های حساب و دستگاه‌های الکترونیکی کوچک طراحی شده بود. اینتل به سرعت در توسعه پردازنده‌ها پیشرفت کرد و پردازنده‌های 8 بیتی (مانند Intel 8008) و 16 بیتی (مانند Intel 8086) را به بازار عرضه کرد. به ویژه پردازنده 8086 که پایه‌گذار معماری x86 شد و همچنان به عنوان یکی از معماری‌های اصلی پردازنده‌ها استفاده می‌شود.

در دهه 1980، پردازنده‌های اینتل تحت معماری x86 به موفقیت‌های چشمگیری رسیدند و به یکی از استانداردهای اصلی پردازنده‌ کامپیوترهای شخصی تبدیل شدند. به‌ویژه، پردازنده‌های Intel 286 و 386 به بازار معرفی شدند و استانداردهای جدیدی را در عملکرد و قابلیت‌ها معرفی کردند. در سال 1993، اینتل پردازنده Pentium را معرفی کرد که دارای قابلیت‌های چند هسته‌ای و عملکرد بالا بود. این پردازنده به‌ویژه در بازار کامپیوترهای شخصی محبوب شد. در اوایل دهه 2000، اینتل پردازنده‌های سری Core را معرفی کرد که بهبودهای قابل توجهی در عملکرد و کارایی نسبت به نسل‌های قبلی داشتند. همچنین، در این دوران، رقابت با AMD به شدت افزایش یافت.

اینتل در دهه 2010 با معرفی پردازنده‌های چند هسته‌ای و فناوری‌های نوین مانند Turbo Boost و Hyper-Threading به توسعه پردازنده‌های خود ادامه داد. پردازنده‌های سری Core i5 و i7 به محبوبیت زیادی رسیدند و توانستند در بازار لپ‌تاپ‌ها و کامپیوترهای شخصی رقابت کنند. در دهه 2020، اینتل پردازنده‌های مبتنی بر معماری Alder Lake و Raptor Lake را معرفی کرد. اینتل به طور مداوم در حال توسعه فناوری‌های جدید از جمله پردازنده‌های مبتنی بر فناوری 10 نانومتری و فناوری‌های آینده مانند پردازنده‌های کوانتومی و هوش مصنوعی است.

تاریخچه شرکت ای‌ام‌دی (Advanced Micro Devices)

شرکت ای‌ام‌دی (Advanced Micro Devices) در تاریخ 1 مه 1969 توسط جری سندرس و گروهی از همکارانش تأسیس شد. این شرکت به عنوان یک تأمین‌کننده مستقل تراشه‌های نیمه‌هادی و پردازنده‌ها وارد بازار شد. در دهه 1970، ای‌ام‌دی شروع به تولید تراشه‌های حافظه و پردازنده‌های 8 بیتی کرد و به عنوان تأمین‌کننده تراشه‌های جایگزین برای شرکت‌ها فعالیت می‌کرد. در اوایل دهه 1980، ای‌ام‌دی تولید پردازنده‌های سازگار با معماری x86 را آغاز کرد که منجر به شروع رقابت با اینتل شد. پردازنده‌های AMD 286 و AMD 386 به بازار معرفی شدند و به عنوان گزینه‌ای مناسب و قوی در برابر پردازنده‌های اینتل شناخته شدند. در دهه 1990، ای‌ام‌دی پردازنده‌های K5 و K6 را معرفی کرد که عملکرد قابل توجهی نسبت به رقبای خود داشتند. به‌ویژه پردازنده K6 که در بازار مصرف‌کنندگان به سرعت محبوب شد و توانست رقیب پردازنده‌های Pentium اینتل شود.

در سال 2006، ای‌ام‌دی با خرید شرکت ATI Technologies وارد بازار پردازنده‌های گرافیکی شد. در این دوره، ای‌ام‌دی پردازنده‌های سری Athlon و سپس سری Phenom را معرفی کرد و به رقابت با پردازنده‌های اینتل ادامه دادند. در سال 2017، ای‌ام‌دی با معرفی پردازنده‌های Ryzen به بازار پردازنده‌ها بازگشت. این پردازنده‌ها با معماری Zen بهبودهای چشمگیری در عملکرد و کارایی نسبت به نسل‌های قبلی داشتند و توانستند به طور قابل توجهی بازار را به چالش بکشند. ای‌ام‌دی با معرفی پردازنده‌های سری Ryzen 3000 و 5000 توانست به موفقیت‌های بیشتری دست یابد. ای‌ام‌دی در سال 2021 فناوری 3D V-Cache را معرفی کرد که بهبود قابل توجهی در سرعت حافظه کش و عملکرد پردازنده‌ها به ویژه در بازی‌ها و برنامه‌های داده‌محور ایجاد کرد. ای‌ام‌دی به طور مداوم در حال توسعه فناوری‌های جدید و پردازنده‌های پیشرفته است و به‌ویژه بر روی بهبود عملکرد پردازنده‌ها در زمینه‌های مختلف از جمله پردازش‌های چند هسته‌ای، یادگیری ماشین و پردازش‌های گرافیکی تمرکز دارد.

رقابت در پردازنده‌های اینتل و ای‌ام‌دی

در این بخش، به معرفی و بررسی انواع پردازنده‌های شرکت‌ اینتل و ای‌ام‌دی (AMD) می‌پردازیم. این دو شرکت بزرگ، هرکدام طیف وسیعی از پردازنده‌ها را با ویژگی‌ها و کاربردهای متفاوت ارائه می‌دهند که می‌توانند به نیازهای مختلف کاربران از جمله کاربری‌های عمومی، حرفه‌ای، و سروری پاسخ دهند. با درک ویژگی‌ها و کاربردهای این پردازنده‌ها، می‌توانید تصمیم بهتری برای خرید پردازنده مناسب با نیازهای خود بگیرید.

پردازنده‌های اینتل

اینتل به عنوان یکی از پیشروان بازار پردازنده‌ها، محصولات متنوعی ارائه می‌دهد. سری Core اینتل شامل پردازنده‌هایی با کارایی بالا برای دسکتاپ است:

• Core i3: اقتصادی و مناسب برای کاربردهای روزمره و بازی‌های سبک.
• Core i5: مناسب برای کاربران متوسط و بازی‌های پیشرفته‌تر.
• Core i7: برای کاربران حرفه‌ای و بازی‌های سنگین.
• Core i9: برای کاربری‌های حرفه‌ای و سنگین مانند رندرینگ و تولید محتوا.

علاوه بر این، اینتل سری‌های Pentium و Celeron را برای کاربری‌های عمومی و سیستم‌های با بودجه محدود ارائه می‌دهد. در بخش لپ‌تاپ، سری Core با عملکرد بالا و مصرف انرژی کم، شامل Core i3، i5، i7 و i9، همچنین سری‌های کم‌مصرف U و Y برای دستگاه‌های سبک و قابل حمل است. پردازنده‌های Xeon نیز برای سرورها و ایستگاه‌های کاری طراحی شده‌اند. واحدهای پردازش گرافیکی یکپارچه (iGPU) مانند Intel Iris و Intel UHD نیز برای کارهای گرافیکی سبک مناسب هستند.

پردازنده‌های ای‌ام‌دی

ای‌ام‌دی نیز با سری‌های مختلف پردازنده‌های خود در بازار سی پی یو رقابت می‌کند. سری Ryzen شامل:

• Ryzen 3: اقتصادی و مناسب برای کاربردهای عمومی و بازی‌های سبک.
• Ryzen 5: میان‌رده و مناسب برای بازی‌ها و کارهای روزمره.
• Ryzen 7: بالارده و مناسب برای کاربری‌های حرفه‌ای و بازی‌های پیشرفته.
• Ryzen 9: برای کارهای سنگین و چندوظیفه‌ای مانند رندرینگ و تولید محتوا.

سری Ryzen Threadripper بسیار قدرتمند است و برای ایستگاه‌های کاری پیشرفته طراحی شده است. سری Athlon نیز برای کاربردهای عمومی و سیستم‌های با بودجه محدود مناسب است. در بخش لپ‌تاپ، سری Ryzen Mobile با عملکرد بالا و مصرف انرژی کم، و سری‌های Ryzen U و H برای لپ‌تاپ‌های باریک و سبک یا گیمینگ طراحی شده‌اند. در بخش سرورها، سری EPYC ای‌ام‌دی با تعداد هسته‌های بالا برای کارهای محاسباتی سنگین و تحلیل داده‌ها مناسب است. پردازنده‌های گرافیکی یکپارچه (APU) مانند Ryzen G و Radeon نیز برای بازی‌های سبک و کارهای گرافیکی روزمره مناسب‌اند. ای‌ام‌دی همچنین پردازنده‌های سفارشی مانند Custom APU را برای کنسول‌های بازی طراحی کرده است.

تفاوت پردازنده های ای‌ام‌دی و اینتل

تفاوت‌های میان پردازنده‌های AMD و اینتل در چندین جنبه مهم قابل بررسی است. این تفاوت‌ها شامل معماری، عملکرد، مصرف انرژی، قیمت، پشتیبانی از فناوری‌ها و… می‌شوند. در ادامه، به بررسی این موارد مهم می‌پردازیم:

• تفاوت‌های معماری و طراحی

تفاوت‌های معماری و طراحی بین پردازنده‌های AMD و اینتل، یکی از مهم‌ترین عوامل تعیین‌کننده در عملکرد، کارایی و توان مصرفی این پردازنده‌ها هستند. این تفاوت‌ها به معماری پردازنده، طراحی چیپست، فرآیند ساخت، و تکنولوژی‌های به‌کاررفته در آن‌ها مربوط می‌شوند. در ادامه، به بررسی این تفاوت‌ها می‌پردازیم:

معماری پردازنده Intel:

• Core Architecture: اینتل از معماری‌های مختلفی مانند Skylake، Kaby Lake، Coffee Lake، Comet Lake، Rocket Lake و Alder Lake در پردازنده‌های خود استفاده کرده است. این معماری‌ها به مرور زمان بهبود یافته‌اند تا کارایی و بهره‌وری بیشتری را ارائه دهند.
• Monolithic Design: برخلاف AMD، اینتل از طراحی مونولیتیک برای پردازنده‌های خود استفاده می‌کند، به این معنی که تمامی هسته‌ها و سایر اجزا در یک چیپ بزرگ قرار دارند. این طراحی می‌تواند موجب کاهش تأخیر و بهبود یکپارچگی پردازنده‌ها شود.
• Big.Little Architecture: اینتل اخیراً از معماری هیبریدی big.LITTLE در پردازنده‌های Alder Lake استفاده کرده است که ترکیبی از هسته‌های کارایی بالا (Performance Cores) و هسته‌های کارایی پایین (Efficiency Cores) است. این معماری برای بهینه‌سازی عملکرد و مصرف انرژی بهتر طراحی شده است.

معماری پردازنده AMD:

• Zen Architecture: معماری اصلی AMD در پردازنده‌های مدرن، به نام Zen شناخته می‌شود. این معماری از زمان معرفی خود به تدریج بهبود یافته و به نسخه‌های Zen 2، Zen 3، Zen 2 و Zen 5 ارتقاء یافته است. هر نسخه از معماری Zen معمولاً بهبودهایی در عملکرد، کارایی و تعداد هسته‌ها ارائه می‌دهد.
• Chiplet Design: یکی از ویژگی‌های برجسته معماری AMD، استفاده از طراحی چیپلت است. این طراحی به AMD اجازه می‌دهد تا چندین چیپلت کوچک را در یک پردازنده ترکیب کند، که منجر به بهبود تولید و کاهش هزینه‌ها می‌شود. همچنین این طراحی امکان استفاده از تعداد بیشتری هسته در یک پردازنده را فراهم می‌کند.
• Infinity Fabric: ای ام دی از فناوری Infinity Fabric برای ارتباط بین چیپلت‌ها استفاده می‌کند. این فناوری به بهبود کارایی و کاهش تأخیر در ارتباطات داخلی کمک می‌کند.

تفاوت‌های عملکردی پردازنده اینتل و ای‌ام‌دی

تفاوت‌های عملکردی بین پردازنده‌های AMD و اینتل بسته به مدل‌ها و نسل‌های مختلف این پردازنده‌ها متفاوت است و تحت تأثیر عواملی مانند معماری پردازنده، فرکانس کاری، تعداد هسته‌ها، توان مصرفی، و پشتیبانی از فناوری‌های مختلف قرار دارد. در زیر، به بررسی برخی از این تفاوت‌های عملکردی می‌پردازیم:

• تعداد هسته‌ها و رشته‌ها (Threads)

Intel: اینتل پردازنده‌هایی با تعداد هسته‌ و رشته‌های بالا ارائه می‌دهد، اما در مدل‌های مشابه، معمولاً تعداد هسته‌های کمتری نسبت به AMD دارند. با این حال، اینتل با بهره‌گیری از معماری هیبریدی در سری‌های جدید، هسته‌های کارایی بالا و کارایی پایین را با یک‌دیگر ترکیب می‌کند که می‌تواند در برخی موارد به بهبود کارایی و بهره‌وری انرژی کمک کند.

AMD: همانطور که گفته شد، پردازنده‌های AMD اغلب به دلیل استفاده از معماری چیپلت و فناوری ساخت پیشرفته، تعداد هسته‌ها و رشته‌های بیشتری نسبت به اینتل ارائه می‌دهند. به عنوان مثال، پردازنده‌های سری Ryzen 9 معمولاً 12 تا 16 هسته و 24 تا 32 رشته دارند. این ویژگی‌ها به خصوص در بارهای کاری چند رشته‌ای (multithreaded) مانند رندرینگ ویدیو، محاسبات علمی و تولید محتوا مزیت بزرگی محسوب می‌شود.

• فرکانس کاری و عملکرد تک‌هسته‌ای

Intel: اینتل به دلیل معماری پردازنده‌های خود، معمولاً فرکانس‌های کاری بالاتری ارائه می‌دهد که منجر به عملکرد تک‌هسته‌ای بهتر می‌شود. این ویژگی در برنامه‌هایی که به عملکرد تک‌هسته‌ای وابسته هستند، مانند بازی‌ها و برخی نرم‌افزارهای حرفه‌ای، مزیت مهمی محسوب می‌شود. اینتل به طور کلی در عملکرد بازی‌ها به دلیل فرکانس بالاتر و عملکرد تک‌هسته‌ای قوی‌تر عمل می‌کند.

AMD: پردازنده‌های AMD معمولاً فرکانس کاری کمتری نسبت به پردازنده‌های اینتل دارند، اما در سال‌های اخیر این فاصله به‌طور قابل توجهی کاهش یافته است. AMD با بهبود مداوم معماری و فرآیند ساخت پردازنده‌های خود توانسته فرکانس‌های بالاتری را ارائه دهد. عملکرد تک‌هسته‌ای پردازنده‌های AMD در حال حاضر در حال بهبود است، هرچند که در برخی موارد هنوز کمی ضعیف‌تر از پردازنده‌های اینتل به نظر می‌رسد.

• بهره‌وری انرژی و توان مصرفی

Intel: اینتل در برخی از مدل‌های پردازنده خود، به ویژه در پردازنده‌های لپ‌تاپ و مدل‌های کم‌مصرف، توانسته است بهره‌وری انرژی بهتری نسبت به AMD ارائه دهد. استفاده از معماری big.LITTLE در پردازنده‌های جدیدتر این شرکت نیز به بهینه‌سازی مصرف انرژی کمک کرده است، به‌طوری‌که این معماری اجازه می‌دهد پردازنده به‌طور هوشمندانه از هسته‌های کم‌مصرف و پرقدرت در شرایط کاری مختلف استفاده کند.

AMD: پردازنده‌های AMD، به‌ویژه مدل‌هایی که تعداد هسته‌های بیشتری دارند، ممکن است مصرف انرژی بیشتری نسبت به پردازنده‌های اینتل داشته باشند. با این حال، AMD با بهبود مداوم در معماری و استفاده از فرآیندهای ساخت پیشرفته، توانسته است بهره‌وری انرژی را بهبود بخشد.

• قابلیت اورکلاک

Intel: اینتل پردازنده‌هایی با قابلیت اورکلاک ارائه می‌دهد، مانند سری K که به‌طور خاص برای این منظور طراحی شده‌اند. اورکلاک پردازنده‌های اینتل معمولاً به دلیل معماری تک‌هسته‌ای، عملکرد چشمگیری را به همراه دارد. با این حال، اورکلاک می‌تواند منجر به افزایش مصرف انرژی و نیاز به خنک‌کننده‌های قوی‌تر شود.

AMD: پردازنده‌های AMD، به‌ویژه مدل‌های سری Ryzen، معمولاً قابلیت اورکلاک خوبی دارند و کاربران می‌توانند فرکانس کاری را افزایش دهند تا به عملکرد بهتری دست یابند. AMD با ارائه پردازنده‌های X و XT، قابلیت اورکلاک را بیشتر ترویج کرده و به علاقه‌مندان این امکان را می‌دهد که از توان بالاتر پردازنده‌های خود بهره‌مند شوند.

• پشتیبانی از فناوری‌های جدید

Intel: اینتل از فناوری‌های پیشرفته مانند PCIe 4.0، DDR5 و Thunderbolt 4 پشتیبانی می‌کند. همچنین، با توسعه فناوری‌های اختصاصی مانند Intel Optane، تلاش می‌کند تا کارایی سیستم‌های ذخیره‌سازی پردازنده‌های خود را بهبود بخشد.

AMD: ای‌ام‌دی نیز به طور مشابه از فناوری‌های مدرنی مانند PCIe 4.0 و PCIe 5.0، حافظه‌های DDR5 و فناوری Smart Access Memory پشتیبانی می‌کند. این فناوری‌ها به بهبود کارایی سیستم و سرعت انتقال داده کمک می‌کنند.

• امنیت پردازنده‌ها

در حال حاضر، اینتل با دور جدیدی از حملات به نام Spectre v2 روبرو است که به‌طور خاص بر عملکرد پردازنده‌های این شرکت تأثیر گذاشته است. این آسیب‌پذیری‌ها، به‌ویژه در تراشه‌های نسل قبلی اینتل، مشکلات جدی ایجاد کرده و موجب کاهش قابل توجه عملکرد در برخی پردازنده‌ها شده‌اند. AMD نیز اخیراً چندین آسیب‌پذیری جدید را افشا کرده است، از جمله نوعی آسیب‌پذیری Meltdown که نیاز به اصلاحات نرم‌افزاری دارد. مشابه با اینتل، AMD نیز اصلاحات هدفمند درون سیلیکونی را برای پردازنده‌های جدیدتر Ryzen خود پیاده‌سازی کرده است تا آسیب‌پذیری‌ها را کاهش دهد. بحث امنیتی در پردازنده‌ها همچنان در حال تکامل است. محققان و مهاجمان به‌طور فزاینده‌ای به معماری‌های جدیدتر AMD توجه دارند و به بررسی آسیب‌پذیری‌های جدیدتر می‌پردازند. با این حال، اینتل هنوز از آسیب‌پذیری‌های شناخته‌شده‌تری نسبت به AMD رنج می‌برد. تأثیر کاهش‌های Spectre بر روی پردازنده‌های نسل قبلی این شرکت منجر به کاهش عملکرد بیشتری نسبت به اصلاحات اعمال‌شده در پردازنده‌های جدیدتر AMD می‌شود. به‌این‌ترتیب، در حال حاضر AMD در زمینه امنیت پردازنده‌ها برنده این رقابت است.

• تفاوت قیمت

تفاوت قیمت بین پردازنده‌های AMD و Intel بسته به ویژگی‌ها و عملکرد آن‌ها متفاوت است. پردازنده‌های رده‌بالای اینتل مانند Core i9 معمولاً قیمت بیشتری دارند و عملکرد تک‌هسته‌ای، بهتری دارند. در مقابل، پردازنده‌های رده‌بالای AMD مانند Ryzen 9 و Threadripper با تعداد هسته‌های بیشتر و قیمت مناسب‌تر برای کارهای چندرشته‌ای و حرفه‌ای بهتر هستند. در میان‌رده‌ها، اینتل پردازنده‌های Core i5 و i7 با تمرکز بر عملکرد تک‌هسته‌ای عرضه می‌کند که معمولاً گران‌تر از مدل‌های مشابه AMD مانند Ryzen 5 و 7 هستند. در پردازنده‌های مقرون به صرفه، اینتل سری Pentium و Core i3 برای کاربردی‌های پایه طراحی شده‌اند و قیمت بالاتری دارند. اما پردازنده‌های AMD سری Ryzen 3 و Athlon گزینه‌های اقتصادی‌تری ارائه می‌دهد.

به طور کلی، AMD به دلیل قیمت مناسب‌تر و عملکرد خوب در کارهای چندرشته‌ای، گزینه بهتری برای بودجه‌های محدود است، در حالی که Intel برای کارهایی که نیاز به عملکرد تک‌هسته‌ای قوی دارند، انتخاب مناسب‌تری است. به طور کلی، AMD به عنوان گزینه‌ای مقرون به صرفه‌تر و مناسب‌تر برای کاربرانی با بودجه محدود شناخته می‌شود، در حالی که Intel اغلب برای عملکردهای خاص مانند بازی‌ها و کاربری‌های نیازمند عملکرد تک‌هسته‌ای برتری دارد. در نهایت انتخاب بین این دو برند بستگی به نیازهای کاربر و بودجه موجود دارد.

مقایسه عملکرد پردازنده‌های گیمینگ اینتل و AMD

در بررسی‌های اخیر، پردازنده‌های اینتل به طور کلی در اکثر دسته‌های قیمتی در اجرای بازی‌ها نسبت به AMD عملکرد بهتری از خود نشان داد. سری‌های جدید اینتل، شامل Raptor Lake و Alder Lake، توانسته‌اند در ارائه فریم‌ریت‌های بالاتر و زمان تاخیر کمتر برتری خود را اثبات کنند، که این امر تجربه گیمینگ بهتری برای کاربران فراهم می‌کند. این برتری در هر دو سیستم‌عامل ویندوز ۱۰ و ۱۱ قابل مشاهده است، هرچند در برخی موارد پردازنده‌های اینتل در ویندوز ۱۰ عملکرد بهتری دارند.

سهم بازار اینتل بیشتر است یا AMD؟

رقابت بین AMD و Intel در بازار پردازنده‌ها بسیار شدید و تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله نوآوری‌های تکنولوژی، استراتژی‌های قیمت‌گذاری و نیازهای بازار است. در سال‌های اخیر AMD با معرفی معماری Zen و پردازنده‌های Ryzen توانسته است سهم قابل توجهی از بازار دسکتاپ را به دست آورد و به یک رقیب جدی برای اینتل تبدیل شود. Intel هنوز در بازار پردازنده‌های لپ‌تاپ‌ها و سرورها برتری دارد، اما AMD با ارائه محصولات رقابتی و قیمت‌های جذاب به شدت به این شرکت فشار آورده است. این رقابت به نفع مصرف‌کنندگان بوده است و موجب کاهش قیمت‌ها، افزایش عملکرد و تنوع محصولات شده است. انتظار می‌رود که این رقابت ادامه داشته باشد و نوآوری‌های بیشتری را در بازار پردازنده‌ها شاهد باشیم.

مقایسه پردازنده‌ AMD Ryzen با Intel Raptor Lake

پردازنده‌های AMD به‌ویژه با معرفی سری‌های Ryzen 7000 و EPYC موفقیت‌های چشمگیری را به دست آورده‌اند. این پردازنده‌ها با استفاده از فناوری‌های ساخت 7 نانومتری و 5 نانومتری بهبودهای قابل توجهی در عملکرد و بهینه‌سازی انرژی ارائه داده‌اند. AMD به طور آزادانه اجازه اورکلاک را در تمام مدل‌های تراشه و مادربردهای سری A خود می‌دهد، که یک مزیت بزرگ است. در مقابل، اینتل همچنان برای تراشه‌های اورکلاک‌شونده سری K خود هزینه‌ای اضافی را دریافت می‌کند و برای اورکلاک کردن پردازنده، نیاز به خرید مادربردهای گران‌قیمت سری Z است. اینتل اجازه اورکلاک کامل را در مادربردهای سری B یا H نمی‌دهد، اما قابلیت اورکلاک حافظه را در چیپست‌های B560 و H570 فعال کرده است.

AMD عموماً خنک‌کننده‌های بهتری نسبت به اینتل ارائه می‌دهد؛ اکثر خنک‌کننده‌های همراه AMD برای اورکلاک‌های متوسط مناسب هستند. در مقابل، اینتل برای پردازنده‌های گران‌قیمت سری K خود از خنک‌کننده استفاده نمی‌کند، بنابراین اگر قصد اورکلاک کردن پردازنده‌های اینتل را دارید، باید برای یک خنک‌کننده بودجه جداگانه اختصاص دهید. هر دو شرکت اینتل و AMD خنک‌کننده‌هایی همراه با پردازنده های خود ارائه می‌دهند اما خنک‌کننده‌های اینتل معمولاً در بهترین حالت ضعیف و ناکافی هستند. در حالی که خنک‌کننده‌های AMD عملکرد بهتری ارائه می‌دهند.

قیمت‌گذاری تنها بر اساس مبلغی که برای پردازنده می‌پردازید تعیین نمی‌شود و باید قیمت قطعات دیگر را نیز در نظر بگیریم. پردازنده‌های Raptor Lake اینتل از همان رابط LGA 1700 مانند پردازنده‌های Alder Lake نسل قبلی استفاده می‌کنند که می‌تواند هزینه‌های اضافی را کاهش دهد. در مقابل، AMD از سوکت AM4 برای پنج نسل از پردازنده‌های خود استفاده کرده اما در حال حاضر سوکت AM5 برای پردازنده‌های Ryzen 7000 معرفی کرده است.  هر دو شرکت اینتل و AMD از PCIe 5.0 و DDR5 پشتیبانی می‌کنند، اما AMD تنها از DDR5 پشتیبانی می‌کند که به طور قابل توجهی هزینه‌های حافظه و مادربرد را افزایش می‌دهد. اینتل به شما امکان انتخاب بین حافظه DDR4 و DDR5 را می‌دهد، که می‌تواند به کاهش هزینه‌ها کمک کند. اینتل در حال حاضر با تراشه‌های Raptor Lake بهترین عملکرد و ارزش کلی را در طیف گسترده‌ای از محدوده‌های قیمتی ارائه می‌دهد. با این حال، هنگام مقایسه قیمت‌گذاری تراشه‌ها، باید به شکاف‌های قیمت‌گذاری و سایر هزینه‌های مربوط به ساخت رایانه شخصی نیز توجه کرد.

جمع‌بندی

هر دو پردازنده اینتل و رایزن نقاط قوت و ضعف خود را دارند. اینتل در عملکرد تک‌هسته‌ای و بهره‌وری انرژی برتر است که پردازنده‌های این برند را به انتخابی مناسب برای انجام بازی و محاسبات عمومی تبدیل می‌کند. از سوی دیگر، پردازنده‌های رایزن در عملکرد چند هسته‌ای و قیمت مقرون‌به‌صرفه گزینه‌ای مناسب‌تری است که آن‌ها را برای تولیدکنندگان محتوا، تدوینگران ویدیو و کاربرانی که به هسته‌ها و رشته‌های بیشتری نیاز دارند، ایده‌آل می‌کنند. جدای از تفاوت‌های بین پردازنده‌های اینتل و رایزن، انتخاب نهایی به نیازها و بودجه‌ی شما بستگی دارد. هنگام تصمیم‌گیری، نوع وظایفی که انجام می‌دهید، محدودیت‌های بودجه و سازگاری با سایر اجزا را در نظر بگیرید. هر دو پردازنده جایگاه خود را در بازار دارند. شما با درک تفاوت‌های بین پردازنده‌های اینتل و رایزن که در این مقاله ذکر شده است، می‌توانید تصمیمی آگاهانه بگیرید و CPU را انتخاب کنید که به بهترین وجه با نیازهای محاسباتی شما مطابقت دارد.